տեսեք

Երկու շաբաթից պիտի ամուսնանայինք: Նշանածիս հետ 3 տարի է շփվում էի, ամեն բան լավ էր, երբեք իրար չենք նեղացրել, շատ ներդաշնակ ենք ու սիրով: Ամեն բան հարթ էր գնում, ամեն բան շատ լավ էր ու իր հունով գնում էր: Նշանվեցինք, որից հետո արդեն պիտի ամուսնանայինք: Թվումա, թե պիտի երջանիկ լինեի ուղղակի ու վայելեի, բայց ներսից … Читать далее

Հարս էկածս օրվանից սկեսուրս միշտ տեսքիս ա կպել, պահը բաց չի թողել ասելու համար, որ տեսքս էն չի, դաժե մի անգամ ասեց, թե քո բերած էրեխեն ի՞նչ պետք ա լինի, հենա տղես բոյով-բուսաթով, թառլան տղայա, թե քո մեջ ինչ գտավ, տենց էլ չհասկացա:Ես միշտ նեղվել, վատ եմ զգացել էտ ամեն ինչից, բայց դե աշխատել եմ … Читать далее

Երկու շաբաթով գնացել էի գյուղ մերոնց տուն: Մամայիս վիրահատել էին, մի որոշ ժամանակ իրան խնամող էր պետք դե ես էլ ասեցի, մարդիս հետ խոսամ մի երկու շաբաթով գամ մոտդ քեզ օգնեմ մինչև ոտի կհելնես: Մամաս իմ ու մարդիս համար շատ բան ա արել էն ժամանակ երբ նոր էինք ամուսնացել, մի քիչ ֆինանսական խնդիրներ ունեինք, մի … Читать далее

Ամուսինս հինգ տարիա ինչ մեզ հետ չի, անտեր հիվանդությունը խլեց ամուսնուս կյանքը, չկարողացանք փրկենք: Իրա մահից հետո մինչև հիմա կիսուր մամայիս հետ եմ ապրում, մարդիկ որ իմանում են, ասում են ոնց, կարողա՞ զոռովա պահում կամ եսիմ ինչ: Ինձ էլ մոր պեսա, իրոք չէի ուզում թողնեմ իրան, համ էլ աշխատում եմ, երեխեքս մի քանի ժամ մենակ են … Читать далее

Լավ չեմ հասկանում էս ի՞նչ ջահելությունա մեծանում։ Այլանդակների հավաքածու են, ծնող չունեն երևի, որ իրանց երեխեքին մի քիչ խելք սովորացնեն, դաստիարակեն։Դրա համար էլ տենցները մեծանում են, ու դառնում են խաղացողներ, նառկամաններ, եսիմ ինչ գրող ու ցավեր։ Ուրեմն մի քանի օր առաջ 44 համարի ավտոբուսով տուն եմ գալիս։ Ժամը 8։30-ի կողմերն էր, Պրոսպեկտից պետքա գամ Բանգլադեշ։ … Читать далее

Ընկերոջս հետ արդեն երկար ժամանակ ա, ինչ ընկերություն էինք անում ու որոշեցինք, որ արդեն պետք ա գնամ ու իրա ծնողների հետ ծանոթանամ:Էկավ վերջապես էտ օրը, գնացի ու էտ տանը իսկական գժանոց էր: Սաղ թափած, կեղտոտ, սկեսուրիս դրած սեղան էլ որ տենայիք, ծիծաղներդ կգար: Ինչ կար-չկար լցրել էր իրար վրա, իբր սեղան էր դրել, չէի ուզում … Читать далее